Prawo pracy a miłość bliźniego

Sprawa dotyczy prawa i stosunku pracy, ale także etyki społecznej oraz przykazania miłości bliźniego.

Należy mieć na uwadze, że w tego typu sprawie chodzi o dobro nie tylko danej osoby zatrudnionej, lecz także, a nawet przede wszystkim o dobro tych, z którymi dana osoba pracuje czy powinna pracować.

Pewne jest, że każdy człowiek został przez Pana Boga wyposażony w umiejętności, które uzdolniają go do wypełnienia pewnych zasad w odpowiednim miejscu i czasie historii ludzkości. Nie zawsze się to pokrywa z pragnieniami i wyobrażeniami danej osoby. Różne mogą być motywacje aspirowania do danego zawodu czy miejsca pracy. Wiadomo, że własne pragnienia nie są i nie mogą być jedynym czy najważniejszym kryterium. Pewne jest, że najlepsze zarówno dla danej osoby jak też dla jej bliźnich jest robienie tego, do czego jest uzdolniona, gdyż tylko wtedy może to robić dobrze i pożytkiem zarówno dla siebie (satysfakcja) jak też dla bliźnich, społeczności i ludzkości. Oczywiście samo uzdolnienie i jego rozpoznanie nie wystarczy. Konieczne jest jego rozwijanie oraz odpowiednie zastosowanie, do czego jest konieczna dobra wola oraz dyscyplina.

W tym konkretnym przypadku należy pomóc danej osobie ku zrozumieniu, że dane miejsce pracy nie jest dla niej odpowiednie, oraz pomóc jej w rozpoznaniu jej właściwego miejsca, a przede wszystkim umiejętności. Utwierdzanie w błędzie na pewno nie służy dobru ani tej osoby ani dobru wspólnemu.