Bycie bierzmowanym nie jest warunkiem koniecznym do ważności przyjęcia sakramentu święceń, ale jest warunkiem dopuszczalności czyli prawowitości. Już Kodex Prawa Kanonicznego z 1917 r. mówi, że jedynym warunkiem ważności od strony podmiotu jest bycie ochrzczonym mężczyzną:
Natomiast bycie bierzmowanym jest warunkiem legalności, a to już począwszy od tonsury czyli przyjęcia do stanu duchownego:
Podobnie mówi KPK z 1983 r.:
A co z nr. 1535 Katechizmu, który stwierdza, że: "KKK 1535 Ci, którzy zostali już konsekrowani przez chrzest i bierzmowanie (Por. Sobór Watykański II, konst. Lumen gentium, 10) do kapłaństwa wspólnego wszystkich wiernych, mogą otrzymać w sakramentach święceń i małżeństwa szczególną konsekrację. Przyjmujący sakrament święceń zostają konsekrowani, by w imię Chrystusa "karmili Kościół słowem i łaską Bożą" (Sobór Watykański II, konst. Lumen gentium, 11). Z kolei "osobny sakrament umacnia i jakby konsekruje małżonków chrześcijańskich do obowiązków i godności ich stanu" (Sobór Watykański II, konst. Gaudium et spes, 48)."
OdpowiedzUsuńCzy nie jest tu postawiony warunek, że aby móc być wyświęconym, konieczne być bierzmowanym? Jak rozumieć "szczególną konsekrację"?