Intencja czy usposobienie przyjmującego święcenia ma oczywiście wpływ na ich godziwość, ale nie ma wpływu na ich ważność sakramentalną. Innymi słowy: także komunista czy inny oszust wyświęcony zgodnie z warunkami ważności (musi być przynajmniej ochrzczony, a szafarz święceń musi mieć intencję ich udzielenia oraz użyć formuły sakramentalnej koniecznej do ważności) jest ważnie wyświęconym duchownym. Dlatego właśnie celem formacji seminaryjnej przed święceniami jest rzetelne rozeznanie przez przełożonych zarówno motywacji i usposobienia, jak też zdatności kandydata do święceń. Oczywiście nawet najbardziej rygorystyczne kryteria nie dają całkowitej gwarancji. Jednostki wybitnie inteligentne a moralnie szczególnie podłe są zdolne oszukać nawet mądrych i doświadczonych przełożonych. Dlatego Kościół dysponuje zarówno statutami prawnymi obowiązującymi duchownych, jak także środkami dyscyplinarnymi służącymi do exekwowania, w razie konieczności także do wymierzania kar, z wydaleniem ze stanu duchownego włącznie.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz