Sterylizacja jako celowe spowodowanie bezpłodności, czy to własnowolna czy przymusowa, jest generalnie moralnie niedopuszczalna. Dotyczy to zarówno bezpłodności trwałej jak też tymczasowej.
Katolicka teologia moralna odróżnia sterylizację bezpośrednią, czy zamierzone spowodowanie bezpłodności, od sterylizacji pośredniej, gdy bezpłodność jest jedynie ubocznym skutkiem np. zabiegu medycznego, czy to chirurgicznego czy farmakologicznego.
Kościół wypowiedział się w tej kwestii w następujących dokumentach:
- Pius XI, encyklika Casti connubii
- Dekret Św. Oficjum z 21 marca 1931 r.
- Odpowiedź Św. Oficjum z 11 sierpnia 1936 r. odnośnie ustaw nazistowskich
- Dekret Św. Oficjum z 24 lutego 1940 r. zakazujący bezpośrednią sterylizację
- Pius XII, przemówienie do położnych z 29 października 1951 r.
- Przemówienie z 7 września 1953 r. do sympozjum genetyków
- Przemówienie z 8 października 1953 r. do kongresu urologów
- Przemówienie z 12 września 1958 r. do kongresu hematologów
- Odpowiedź Kongregacji Doktryny Wiary z 13 marca 1975 r.
- Jan Paweł II, list apostolski Familiaris consortio
- Odpowiedź Kongregacji Doktryny Wiary z 31 lipca 1993 r.
- Jan Paweł II, encyklika Evangelium vitae
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz