Każdy kapłan podlega biskupowi danego obrządku i przynależy do jego diecezji, będąc wyświęconym według obrządku i dla duszpasterstwa w danym obrządku w znaczeniu nie tylko liturgii lecz także prawnym, tzn. wraz z całą dyscypliną kanoniczną. Do sprawowania liturgii w innym obrządku katolickim konieczna jest pozwolenie zarówno jego ordynariusza jak też ordynariusza jurysdykcji tego innego obrządku. Pozwolenie musi być odpowiednio zasadne. Zwykle nie stanowi ono problemu, gdy chodzi o kapłana obrządku rzymskiego do sprawowania liturgii wschodniej, równocześnie zachowując dyscyplinę rzymską. Wynika to z tego, że w obrządkach wschodnich są także kapłani celibarariusze.
Problemem jest natomiast sytuacja odwrotna, gdyż w obrządku rzymskim obowiązuje duchownych trwała wstrzemięźliwość sexualna. Dlatego zezwolenie kapłanowi nie żyjącemu w celibacie na sprawowanie liturgii rzymskiej jest teologicznie niemożliwe. Możliwość taka istnieje w przypadku celibatariusza. Dotyczy to analogicznie także innych stopni święceń wyższych.
Niestety de facto w ostatnim czasie zdarzają się przypadki takowych pozwoleń dla pojedycznych przypadków. Wynika to z braku zrozumienia i poszanowania dla powiązań teologicznych i też kanonicznych.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz