Należy rozróżnić przypadki i sytuacje. Jeśli ordynariusz miejsca nie zabronił formalnie sprawowania według ksiąg sprzed reformy Piusa XII, wówczas można przyjąć dopuszczenie domyślne w duchu zasad Kościoła oraz Motuproprio "Summorum Pontificum": obrzędy sprawowane i nakazane przez wieki nie mogą być złe i nie mogą zostać zakazane. Z tej zasady można i należy korzystać bez żadnych wyrzutów sumienia.
Problem się pojawia, gdy ordynariusz miejsca wyda formalny zakaz takiego sprawowania. Wprawdzie nie ma on do tego prawa, jednak prawnie jest odpowiedzialny za sprawowanie liturgii na swoim terenie i należy to uszanować. Należy zwrócić się z uprzejmą prośbą o odwołanie dekretu zakazującego. Może lepiej będzie najpierw udać się na rozmowę, jeśli możliwe. Inicjatywę powinien podjąć duszpasterz, ewentualnie wraz z przedstawicielami wiernych zainteresowanych, po synowsku i bez szumu medialnego. W razie konieczności można się odwołać do Stolicy Apostolskiej. Dopiero w ostateczności można nadać sprawie wymiar medialny, co jednak zwykle jest jedynie kontraproduktywne.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz