Przede wszystkim Msza św. uobecnia Jezusa Chrystusa w sakramentalnych postaciach chleba i wina. To jest zasadnicze uobecnienie.
Ono jest bliżej określone w słowach Przeistoczenia, które wskazują na Ofiarę Krzyżową (Ciało wydane, Krew przelana).
Jest też mowa o Ostatniej Wieczerzy, jednak jedynie jako okoliczności ustanowienia tego sakramentalnego uobecnienia Ofiary Krzyżowej. To ustanowienie wyraźnie wychodzi poza ucztę, którą Chrystus Pan spożył z uczniami we Wieczerniku ("po wieczerzy wziął kielich..."). Dlatego nie można powiedzieć, by Msza św. była uobecnieniem Ostatniej Wieczerzy.
Wynika to także z formy, jaką przybrała Eucharystia już w czasach apostolskich i poapostolskich. Została ona uformowana nie wokół wieczerzy, lecz wokół Ofiary Krzyżowej. Św. Paweł mówi wyraźnie o spożywaniu Ciała Pańskiego i piciu Krwi Pańskiej, nie o psalmach czy inny potrawach, które miały miejsce podczas Ostatniej Wieczerzy. List do Hebrajczyków wyraźnie wskazuje na Ofiarę Nowego Przymierza, czyli jedność ołtarza z Ofiarą Krzyżową.
Wreszcie eucharystyczna Obecność Jezusa Chrystusa ma oczywiście także związek ze Zmartwychwstaniem i Wniebowstąpieniem, gdyż obecne jest Człowieczeństwo uwielbione Zmartwychwstałego. Dlatego Kanon Rzymski mówi o pamiątce Męki, Śmierci, Zmartwychwstania i Wniebowstąpienia. Trzeba zwrócić uwagę, że jest mowa o pamiątce, nie uobecnieniu. Uobecnienie zakłada pamiątkę, ale jest czymś więcej. Uobecnienie odbywa się o tyle, o ile nas dotyczy, to znaczy naszego zbawienia już teraz: Chrystus uobecnia Swoją Ofiarę, byśmy razem z Nim sakramentalnie składali Ofiarę Ojcu. Dlatego jedynie Ofiara jest sakramentalnie obecna. Natomiast duchowo łączymy się oczywiście także z Jego Zmartwychwstaniem i Wniebowstąpieniem - na tym polega pamiątka.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz