Prawo starotestamentalne łączy reguły życia świeckiego i religijnego w jedną całość, tzn. nie odróżnia tych dziedzin. Wynika to z uwarunkowań kulturowych, oraz natury i celu tego prawa jako prowadzenia i przygotowania do pełni prawdy objawionej w Jezusie Chrystusie, czyli do jedynej prawdziwej religii. Tym samym prawo starotestamentalne jest przejściowe, tymczasowe: prowadzi ono od religii naturalnej (nie objawionej w sposób nadprzyrodzony) do religii objawionej przez Boga, zawierając już jej prawdziwe pierwiastki.
Znaczenie reguł oczyszczenia wynika z uwarunkowań kulturowych, ostatecznie ze stanu wiedzy higieniczno-medycznej, a także ze świadomości i wiedzy antropologicznej. Innymi słowy: mają one wymiar zarówno świecki, praktyczny, jak też znaczenie filozoficzno-religijne.
Obrzędy oczyszczenia w sensie kultowym są znane we wielu religiach i są głównym ich składnikiem. Istotne jest ich znaczenie teologiczne. W wersji religii starotestamentalnej można dostrzec wskazanie na prawdę o grzechu pierworodnym, a także o różnicy płci, o której jest mowa już także w opisie stworzenia w Księdze Rodzaju. Wymaganie ofiary w związku z narodzeniem dziecka oznacza zarówno wymiar religijny każdego ludzkiego istnienia, jak też aspekt winy w sensie "długu" wobec Boga: każdy człowiek przychodzi na świat jako "dłużnik", czyli ma obowiązek wobec Boga i to już za dar życia. Obrzęd jest więc stawianiem życia człowieka w relacji do Boga, która stanowi o godności i powołaniu człowieka.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz