Czy Pan Jezus był świeckim?

W związku z powyższym wystąpieniem o. Szustaka otrzymałem prośbę o wyjaśnienie:

Odpowiadając w skrócie niestety muszę stwierdzić, że o. Szustak ponownie wprowadza publiczność w błąd. Nawet jeśli czyni to z niewiedzy, to jest ona poważna, zawiniona i karygodna, ponieważ kapłan ma obowiązek i możliwość zdobyć wiedzę w temacie zanim się wypowie, gdyż są to sprawy ogólnodostępne chociażby w podręcznikach teologii i nawet w katechiźmie.

Zwrócę uwagę na główne kwestie.

1. O. Szustak twierdzi, że wraz z Wielkim Czwartkiem kończy się Wielki Post. Otóż się myli. Powinien sobie chociażby przeliczyć dni od Środy Popielcowej, a wtedy będzie wiedział, kiedy się kończy okres 40-dniowy (odejmując niedziele, gdyż są one "małym Zmartwychwstaniem"). Zarówno liczebnie jak też liturgiczne Wielki Post się kończy dopiero Wigilią Paschalną. Oczywiście jego trzy ostanie dni - Triduum Sacrum - mają szczególny charakter. Należą one jednak także do okresu pokutnego i szczególnego rozpamiętywania Męki Pańskiej.

2. O. Szustak twierdzi, że brak błogosławieństwa we Wielki Czwartek i Piątek oznacza trwanie i jedność liturgii Triduum. Jest to znowu tylko domorosła teoryjka, nie mająca żadnych podstaw ani w teologii ani w samej liturgii. Gdyby o. Szustak miał pojęcie o liturgii tradycyjnej, to by wiedział, że nie ma w niej żadnych błogosławieństw w liturgii żałobnej. Ten charakter żałobny został przeniesiony do liturgii Triduum także w Novus Ordo.

3. Delikatnie mówiąc dziwna - i to bardzo - jest wspomniana przez o. Szustaka a stosowana w klasztorze dominikanów w Krakowie praktyka spożywania konsekrowanych hostij "garściami". Mam nadzieję, że chodzi o spożywanie w ramach Komunii św., a nie w sensie objadania się opłatkami. Szkoda, że o. Szustak tego bliżej nie wyjaśnił, żeby uniknąć nieporozumień i tym samym możliwego zgorszenia.

4. Najszerzej potraktowaną kwestią jest charakter Wielkiego Czwartku w związku z ustanowieniem kapłaństwa, a dokładniej sakramentu święceń. Tutaj o. Szustak twierdzi wprost, że
- Pan Jezus "był świeckim"
- chodzi o kapłaństwo na "wasz" i "mój sposób"
- to samo kapłaństwo Chrystusowe "wyraża się na różny sposób"
- istota kapłaństwa Chrystusowego "wyraża się w służbie"
- dlatego "dzień kapłaństwa" to "dzień tych, którzy służą"

No cóż, taki stek przekłamań, przekręceń i bzdetów, nie zawsze zdarza się nawet o. Szustakowi.

Po pierwsze, o. Szustak powinien przynajmniej określić, co rozumie przez bycie świeckim. Prawdą jest, że Jezus Chrystus nie pochodził z pokolenia kapłaństwa starotestamentalnego czyli Lewiego. Jednak gdyby o. Szustak znał Pismo św., zwłaszcza List do Hebrajczyków, to by wiedział, że Pan Jezus jest w nim nazwany "kapłanem według porządku Melchizedeka" (Hb 5, 6-10):

Tak samo Pan Jezus nie był świeckim ani co do swej Osoby ani posłannictwa ani stylu życia. Pod wszystkimi względami był o wiele bardziej duchownym niż kapłani starotestamentalni, którzy poza okresową, turnusową służbą w świątyni prowadzili zwykłe życie świeckie, w tym także rodzinne. Zawężanie pojęcia stanu kapłańskiego do dziedzicznego kapłaństwa starotestamentalnego jest więc zarówno historycznie jak też teologicznie fałszywe. Szczególnie ważny jest aspekt chrystologiczny, czyli boskie pochodzenie i godność Jezusa Chrystusa oraz Jego zbawcze pośrednictwo między Bogiem a ludźmi. Doprawdy nie do pojęcia jest powiedzenie, że Pan Jezus był osobą świecką. To można właściwie zakwalifikować do bluźnierstwa.

Podobnie jest z twierdzeniem o. Szustaka, że udział świeckich i duchownych w kapłaństwie Jezusa Chrystusa różni się "sposobem", niczym więcej. Widocznie o. Szustak nie zna nawet nauczania Vaticanum II, które wyraźnie mówi:

Podsumowując:
Niestety znowu widać zarówno poważne braki w wykształceniu teologicznym, nawet w znajomości Pisma św., jak też znaczące skrzywienie poglądów ku protestantyzmowi. Tym samym o. Szustak oraz jego przełożeni mają na sumieniu wprowadzanie w błąd i w heretyckie, nawet bluźniercze poglądy, tych, którzy odbierają jego wystąpienia. Tym samym nadal trwa zwodzenie i oszukiwanie ludzi, którzy pragnąc nauczania Kościoła faszerowani są fałszywymi treściami.



Post scriptum

1.
W związku z tym otrzymałem pytanie wymagające dopowiedzenia:

Odpowiedź jest krótka: 

Fakt wypowiedzenia kłamstwa przez bpa Rysia nie sprawia, że przestaje być kłamstwem. 

Zresztą akurat bp Rysiowi nierzadko się to zdarza. Już jego książka o celibacie, napisana w czasie gdy był jeszcze profesorem historii Kościoła, jest niestety jednym wielkim - choć objętościowo małym - kłamstwem i oszustwem na czytelnikach. 

2. 

I jeszcze jedno dopowiedzenie na życzenie:

1. Zasada domniemania niewinności dotyczy stanu przed zbadaniem sprawy i orzeczeniem winy. W tym wypadku sprawa jest zbadana i oczywista, gdyż 

- wypowiedzi są ewidentnie fałszywe w sprawach, na które wskazałem,

- o. Szustak ma obowiązek przygotowania się do publicznej wypowiedzi przynajmniej na podstawie katechizmu i podręczników teologii.

Tak więc wina polega przynajmniej na tym, że się nie przygotował, a to jest nie do usprawiedliwienia, gdyż to są sprawy z zakresu podstawowej wiedzy teologicznej przerabianej na zasadniczych studiach. Tym samym de facto o. Szustak w sposób zawiniony wprowadza ludzi w błąd, sugerujący przy tym, że jest osobą kompetentną i przygotowaną do nauczania wiary katolickiej. Przynajmniej na tym polega kłamstwo i oszustwo. 

2. Nie wiem, skąd pochodzi podany cytat. W każdym razie głosi nieprawdę. Wystarczy sobie policzyć dni od Środy Popielcowej. A wypada umieć liczyć w takim zakresie.