Odnośnie wartości sprawowania sakramentów teologia katolicka odróżnia
- wartość właściwą sakramentalną, czyli udzielanie łaski z racji sprawowanego ważnie sakramentu według warunków ustanowionych przez Jezusa Chrystusa (ex opere operato), oraz
- wartość uczynkową, czyli zasługującą z racji czynności określonej przez Kościół oraz wynikającej z pobożności osobistej.
Dla tej pierwszej wystarczy sprawowanie zawierające materię i formę konieczną dla ważności Konsekracji, czyli wypowiedzenie słów Konsekracji nad chlebem i winem. Pod tym względem kapłan koncelebrujący sprawuje sakrament czyli działanie łaski sakramentalnej.
Inaczej rzecz ma się natomiast pod względem wartości uczynkowej. Jest oczywiste, że czynności kapłana koncelebrującego jest o wiele mniej i że wymagają one znacznie mniej wkładu i zaangażowania, niezależnie od jego osobistej pobożności. Tym samym wartość koncelebrowania jest znacznie mniejsza niż osobnej celebracji. Ta ostatnia wymaga i wyraża zwykle większą pobożność i zaangażowanie uwagi, sił i środków. Jest to niestety niedoceniane w powszechnej obecnie praktyce koncelebrowania, która wynika przeważnie niestety z wygodnictwa czy wręcz lenistwa.
Niech będzie pochwalony Jezus Chrystus,
OdpowiedzUsuńczy mógłby ksiądz napisać artykuł o koncelebrze. W szczególności jak zmieniała się ta praktyka w historii kościoła i jak jest ona pojmowana od strony teologicznej.