Dusze zmarłych nie mogą przebywać w doczesności, gdyż znajdują się nieodwracalnie w wymiarze wiecznym.
Tego typu fenomeny są opowiadane właściwie tylko przez pojedyncze osoby, tzn. nie ma świadków, co przemawia raczej za tym, że nie są to wydarzenia empirycznie poznawalne, lecz jedynie przeżycia subiektywne, o ile nie jedynie urojenia czy produkty fantazji.
W razie, gdyby to były jednak realne zdarzenia, tzn. doświadczenia postrzegalne zmysłami zewnętrznymi, są możliwe różne interpretacje.
Po pierwsze, Pan Bóg może sprawić pewne zjawiska, które mogą mieć postać (czy to wizualną, czy audycyjną, czy audiowizualną) przypisywalną zmarłej osobie. Tego typu przypadki są wprawdzie poświadczone jedynie o osobach świętych, jak np. w przypadku św. Andrzeja Boboli, jednak pod względem fizykalnym mogłoby by się wydarzyć w przypadku innych zmarłych, oczywiście jeśli byłaby taka wola Boża.
Po drugie, możliwe są działania demoniczne, o ile nie ma cech wskazujących na konkretną osobę. Oczywiście także wtedy musi być przyzwolenie Boże, o ile w naturze szatana i demonów nie należy powodowanie tego typu zjawisk (szatan nie może rozkazywać materii).
Podsumowując: Tego typu doświadczenia są zwykle najprawdopodobniej wynikiem czy to subiektywnych wrażeń projektowanych w rzeczywistość zewnętrzną, czy przynajmniej subiektywną interpretacją neutralnych, przypadkowych i właściwie niezwiązanych wydarzeń zewnętrznych. Gdy np. w drewnianym domu w nocy skrzypią ściany czy podłoga, to jest to naturalne zjawisko ruchu drewna pod wpływem zmian wilgotności i temperatury, nawet jeśli w wyniku tego może nastąpić coś rzadkiego, np. spadnięcie obrazu ze ściany drewnianej wskutek wysunięcia się gwoździa, na którym był umocowany.
Oczywiście można i należy tego typu zdarzenia potraktować jako przypomnienie i wezwanie do modlitwy za dusze zmarłych.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz