Jednym z jaskrawych przykładów wypaczeń teologicznych w liturgii Novus Ordo są obrzędy pogrzebowe.
Rozpowszechnione obecnie celebrowanie liturgii pogrzebowej w szatach fioletowych jest niczym innym jak symboliczną negacją specyficznego znaczenia modlitwy za zmarłych, czyli negacją rzeczywistości czyśćca. Kolor fioletowy jest kolorem pokutnym, i przystoi ciału zmarłego jako że oznacza, w jakim nastawieniu wewnętrznym zmarła osoba odeszła czy przynajmniej powinna była odejść z tego świata, mianowicie w pokutnym.
Właściwym kolorem żałobnym, czyli w modlitwie za zmarłych, jest kolor czarny, gdyż ta modlitwa jest czymś zupełnie innym niż pokuta. Modląc się za zmarłych modlimy się za dusze w czyśćcu, a w czyśćcu nie ma już pokuty, czyli nawrócenia i dobrowolnie powziętego cierpienia i wyrzeczenia, lecz jest jedynie narzucone cierpienie oczyszczające. Dlatego absurdalne i fałszywe teologicznie jest zastąpienie tutaj koloru czarnego kolorem fioletowym. Zresztą zostało to przejęte od protestantów, którzy negują rzeczywistość czyśćca.
Co do ubioru ciała osoby świeckiej nie ma reguł. Natomiast ciało zmarłego kapłana powinno być odziane w ornat fioletowy jako oznaka postawy pokutnej w nadziei, że w takiej postawie - a jest ona jedynie słuszna i zbawienna - zmarły odszedł z tego świata.
Moderniści zamienili na kolor biały, który ma oznaczać zmartwychwstanie. Pomijają, a raczej nawet negują przy tym, że
- zmartwychwstanie ciał na Sąd Ostateczny nie dla każdego oznacza zmartwychwstanie ku chwale, lecz dla potępionych będzie to zmartwychwstanie do kary wiecznej czyli do wiecznych ciemności piekła,
- to Pan Bóg decyduje, kto zmartwychwstanie ku chwale, a kto ku potępieniu, więc ubieranie ciała na biało jest stawianiem się w roli Pana Boga.
Także istotne jest zróżnicowanie w ustawieniu ciała zmarłego w kościele czy kaplicy. Podczas gdy ciało osób świeckich powinno być ustawione nogami ku ołtarzowi, ciało kapłana powinno być ustawione głową do ołtarza dla zaznaczenia, iż kapłan nauczał od ołtarza ku ludowi. Jego ostatnim pouczeniem jest rzeczywistość śmierci.
Na trumnie kapłana należy umieścić mszał, kielich i stułę fioletową (zgodnie z kolorem ornatu, w który odziane jest ciało).
Laudetur Iesus Christus. Jeżeli w dniu ostatecznym nastąpi zmartwychwstanie ciał: jednych do życia wiecznego, innych na wieczne potępienie, to gdzie znajdują się dusze zmarłych do tego czasu? Czy dusze na sądzie szczegółowym są już dzielone na zbawione (ew. zesłane do czyśćca) i potępione a w dniu ostatecznym dusze „wracają” do swoich ciał i następuje jakby potwierdzenie wcześniejszego wyroku? Bóg zapłać za odpowiedź
OdpowiedzUsuńDusze otrzymują nagrodę względnie karę już w sądzie indywidualnym, czyli wtedy idą do nieba albo do czyśćca albo do piekła. W Sądzie Ostatecznym, który jest po zmartwychwstaniu ciał, ciało dołącza do duszy, czyli idzie albo do nieba albo do piekła (czyśćca wówczas już nie ma).
UsuńW zasadzie pytanie cze legalne ubranie jest zamordowanego kapłana męczennika w czerwony ornat? Np ojców franciszkanów Zbigniewa Strzałkowskiego i Michała Tomaszka
OdpowiedzUsuńPrzed beatyfikacją nie jest.
UsuńBo jedynie papieża chowa się w czerwonych szatach
UsuńA co oznacza/symbolizuje czerwony kolor pogrzebowych szat papieskich/liturgii pogrzebowej za papieża (bo ona także, o ile wiem, po staremu była na czerwono)?
UsuńO ile wiem, liturgia pogrzebowa dla papieży tradycyjnie odbywała się także na czarno, a jedynie ciało zmarłego papieża odziewano na czerwono. Jest to nawiązanie do tego, że wszyscy papieże aż do IV wieku umierali jako męczennicy. Każdy papież jako następca Piotra Apostoła powinien być gotowy ponieść męczeństwo.
UsuńRozumiem, że gdyby do beatyfikacji doszło przed pogrzebem (oczywiście raczej to małoprawdopodobne, niemniej różne mogą być dziwne okoliczności), to można pochować księdza-męczennika w czerwonych sztach?
UsuńTak.
UsuńDziękuję i mam kolejne pytanie. https://laricerca.loescher.it/cosa-ci-dicono-le-ossa-di-sant-ambrogio/ - tu jest zdjęcie ciała św. Ambrożego w złotych szatach - rozumiem że to jest dopuszczalne z uwagi na kult Ambrożego?
Usuń" w czyśćcu nie ma już pokuty" - ale chyba nie jest błędem powiedzieć potocznie, że dusza odpokutowuję w Czyśćcu grzechy?
OdpowiedzUsuńJest błędem. Z tego powodu, że pokuta to jest dobrowolnie podjęte umartwienie czy wyrzeczenie powiązane z wewnętrznym odwróceniem się od grzechu, czyli nawróceniem. Natomiast kara czyśćcowa nie jest dobrowolna i w czyśćcu nie ma już nawrócenia. Na nawrócenie i pokutę jest czas tylko za życia doczesnego.
Usuńale przecież dusza może iść do czyścca gdy jest w stanie grzechu lekkiego i w tym czyśćcu nawraca się z tego grzechu poprzez kary doczesne?
UsuńProszę o odpowiedź
UsuńNie nawraca się, jest tylko oczyszczana. Czas na nawrócenie jest tylko do śmierci.
UsuńAle jest w grzechu lekkim więc musi się z tego grzechu nawrócić przeciez
UsuńNie. Grzech lekki to jest taki, który nie pozbawia łaski uświęcającej, ponieważ nie czyni człowieka nieprzyjacielem Boga i działa na zasadzie słabości, nie złej woli. Innymi słowy: człowiek w grzechu lekkim jest zasadniczo zwrócony ku Bogu. Żal za grzechy w momencie śmierci wystarczy do Bożego przebaczenia, czyli uzyskania zgładzenia winy. Pozostaje natomiast drugi - oprócz winy - skutek grzechu, czyli kara doczesna. Ta kara jest gładzona w czyśćcu.
Usuńale nie ma obowiązku żałowania za grzech lekki przeciez
UsuńKara jest gładzona? A nie wykonywana? Zgładzona została już wina - na spowiedzi, czy rzadziej, przez żal doskonały.
UsuńRzeczywiście, błędne słowo. Kara jest odbywana.
UsuńCzy na pogrzebie kapłana ornat fioletowy można zastąpić czarnym?
OdpowiedzUsuńProszę czytać uważnie. Właściwym, tradycyjnym kolorem liturgicznym pogrzebu jest zawsze kolor czarny, także pogrzebu duchownych. Jedynie ciało zmarłego duchownego powinno być odziane we fioletowe szaty liturgiczne.
UsuńProszę czytać uważnie. Czy zmarłego kapłana można ubrać w czarny ornat?
UsuńCzytam uważnie. To jest inne pytanie.
UsuńOdpowiadam (a zostało to już jasno powiedziane): ciało kapłana ubiera się we fioletowy ornat, oczywiście wraz z innymi szatami kapłańskimi jak sutann i biret, oraz liturgicznymi, czyli humerałem, albą, cingulum, stułą, manipularzem. To jest jedyny poprawny ubiór do trumny.