Niebo na pewno nie jest Edenem, o którym mówi Księga Rodzaju. Z prostego powodu: historii ludzkości i świata nie można odwrócić. Po drugie, niebo nie jest miejscem na Ziemi. To wyrażenie wskazuje już na rzeczywistość ponadziemską i ponadkosmiczną, która przewyższą doczesność, aczkolwiek jest rzeczywistością stworzoną. Niebo jest stanem stworzenia przemienionego, uwielbionego czyli mającego udział we wiekuistości Boga wiekuistego (teologowie greccy mówią o "przebóstwieniu").
Oznacza to, że stworzenia w niebie nie tracą swojej stworzoności czyli pochodzenia od Boga i natury, lecz zostają wyniesione do stanu wyższego, stanu uczestniczenia w chwale Boga samego.
Dla nas ludzi oznacza to, że nic z doczesnych wartości, które są dziełem Boga, nie zostanie utracone, lecz zostanie spełnione w najwyższym stopniu, w najwyższej aktywności i doskonałości. Dopiero w niebie zostaną w pełni rozwinięte ludzkie siły i zdolności, po zmartwychwstaniu także zdolności ciała, w tym zmysłów, uczuć, nie tylko intelektu. Zdolności miłowania, radowania się, udzielania się i komunikacji również osiągną najwyższy możliwy stopień i intensywność, w zupełnej harmonii i pokoju. Na pewno nie będzie nudno :-)
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz