Czy Damian Soból zostanie beatyfikowany?

Najpierw modlitwa za duszę śp. Damiana: Requiem aeternam dona ei, Domine, et lux perpetua luceat ei! 

Pytanie jest oczywiście retoryczne, aczkolwiek słuszne i godne uwagi w kontekście beatyfikacji rodziny Ulmów (o czym pisałem tutaj wielokrotnie, patrz ma prawo etykieta "Ulmowie"). 

Jest zapewne zrządzeniem Bożej Opatrzności, że zaledwie kilka miesięcy po głośnym w Polsce i na świecie wyniesieniu do chwały ołtarzy (czy raczej stolików Novus Ordo Missae) rodziny z terenu diecezji przemyskiej został z premedytacją zabity przez zbrodniarzy żydowskich młody przemyślanin pełniący służbę ratowania życia Palestyńczyków zagrożonego przez armię żydowską. 

Okoliczności jego śmierci są powszechnie znane. Nie ma żadnych wątpliwości co do faktu, że został zabity - wraz z sześcioma innymi pracownikami akcji humanitarnej w strefie Gazy - ze szczególnie okrutną i wyrachowaną premedytacją. Nie ulega więc wątpliwości, że zostali oni zamordowani za niesienie pomocy głodującej ludności palestyńskiej, której życie znajduje się w bezpośrednim niebezpieczeństwie. To jest istotne z punktu widzenia teologicznego, ponieważ w sprawie Ulmów chodzi również o ratowanie zagrożonego życia ukrywanych Żydów, aczkolwiek to zagrożenie było mniej bezpośrednie niż w tym przypadku. 

Równocześnie zachodzi istotna różnica: śp. Damian Soboń nie narażał życia innych osób, lecz jedynie swoje, w przeciwieństwie do Józefa Ulma, który naraził życie całej swojej rodziny, co z punktu widzenia katolickiej teologii moralnej było niemoralne. 

W sprawie Ulmów rzekomym dowodem na motywację pochodzącą z wiary katolickiej ma być egzemplarz Biblii z podkreślonym zdaniem o oddaniu życia za bliźnich. Jest to oczywiście bardzo słaby dowód, gdyż po pierwsze musiało by zostać udowodnione, że to podkreślenie pochodzi od Józefa U., a po drugie, że zachodzi związek przyczynowo-skutkowy z decyzją przyjęcia Żydów do domu. Skoro jednak taki "dowód" został jednak uznany jako wystarczający do wykazania nadprzyrodzonej motywacji Józefa U., to obecnie wystarczy wykazać istnienie egzemplarza Biblii należącego do śp. Damiana z tego typu podkreśleniem, by uzasadnić jego wyniesienie na ołtarze. Co oczywiście - według obecnie możliwych przewidywań - nie nastąpi, gdyż obecne władze kościelne zapewne nie są tym zainteresowane, nawet wręcz przeciwnie. 

W sumie na tym przykładzie widać wyraźnie, jak niespójne teologicznie i choćby zdroworozsądkowo jest przeforsowanie beatyfikacji Ulmów. 

Czy sprawa śp. Damiana Sobóla jest zakończona? Czas pokaże.