Dlaczego nieczystość jest grzechem?

Zacznijmy od pojęcia "nieczystość". W odróżnieniu od wielu języków, które mają specyficzne słowo na określenie nieuporządkowanych zachowań i czynów w dziedzinie szóstego przykazania (łacińskie castitas, angielskie chastity, niemieckie Keuschheit itd.), to słowo polskie nawiązuje do higieny, odnosząc się do czystości duchowej. Czystość jest tutaj synonimem uporządkowania, zaś odpowiednio nieczystość oznacza tegoż przeciwieństwo.

Nie wiem, czy jest to cytat dosłowny z jakiegoś rachunku sumienia. Dla ciężaru tych grzechów istotne jest podtrzymywanie myśli i pragnień, czyli nie spontaniczne myśli i pragnienia. Podtrzymywanie jest już decyzją woli, a od tego jest już niedaleko do czynów.

Dlaczego czyny nieczyste - już począwszy od decyzji woli czyli zamiaru ich popełnienia - są grzechami ciężkimi? Wynika to z natury i wagi sfery sexualnej, która służy przekazywaniu życia w sensie komplexowym, czyli nie tylko biologicznemu poczęciu i zrodzeniu, lecz także zapewnieniu bytu i wychowaniu. Ma to więc ścisły związek z godnością człowieka, zarówno rodziców jak też dziecka, którego potrzeby są nie tylko materialno-cielesne, lecz także a nawet przede wszystkim duchowe w znaczeniu całej sfery ponadcielesnej, począwszy od uczuć, poprzez intuicję i wolną wolę, aż po rozwój intelektualny i duchowy w ścisłym sensie.

Mówiąc najkrócej: uporządkowanie w angażowaniu popędu sexualnego ma istotne znaczenie dla zadań rodzicielskich, zaś te zadania - jako mężczyzny i niewiasty - nie są tylko doraźnymi funkcjami czy rolami, lecz sięgają i są zakorzenione głęboko w naturze każdego człowieka. Innymi słowy: mężczyzna nie może realizować inaczej swojej natury i godności ludzkiej jak tylko przez ojcostwo, a niewiasta odpowiednio nie może inaczej realizować swojego człowieczeństwa inaczej niż przez macierzyństwo. Oczywiście nie musi to być ojcostwo i macierzyństwo biologiczne, czyli sfera biologiczna nie jest jedyną i najwyższą sferą człowieczeństwa. Chodzi bardziej o ojcostwo i macierzyństwo psychiczno-duchowe, które jest istotne i nadrzędne. Nie można realizować tego ojcostwa i macierzyństwa bez uporządkowania sfery biologiczno-popędowej. Doświadczenie codzienne dowodzi, że korzeniem problemów i tragedii małżeńskich i rodzinnych jest właśnie dojrzałej postawy ojcowskiej i macierzyńskiej, której istotą jest właśnie czystość w znaczeniu uporządkowania w sferze sexualnej.

Tak więc z pozoru rygorystyczne zasady etyki chrześcijańskiej odnośnie szóstego przykazania służą dobru zarówno samej osoby - realizacji jej człowieczeństwa jako dojrzałej osobowości - jak też dobru jej bliźnich, zwłaszcza w rodzinie. Z tego wynika zasada, że materia grzechów przeciw szóstemu przykazaniu jest według teologii katolickiej zawsze ciężka.

Należy jednak pamiętać także o dwóch pozostałych warunkach, które muszą być spełnione, by grzech był ciężki czyli śmiertelny (czyli pozbawiający łaski uświęcającej): oprócz materii istotna jest świadomość grzeszności danego czynu oraz jego wolny wybór.