Jak należy okadzać?

W temacie byłem pytany już kilkakrotnie. Wynika to zapewne z tego, że 

- po pierwsze w Novus Ordo niczego w tym temacie nie uczą nawet w seminariach duchownych, czego efekty widać na co dzień w postaci wszelakiej dość fantazyjnej twórczości w wykonaniu zarówno celebransów jak też ministrantów,

- po drugie w tradiśrodowisku widocznie funkcjonują mity i poniekąd też ignorancja, czyli nieznajomość przepisów i reguł źródłowych. 

Dlatego wyjaśniam na podstawie jednego ze standartowych źródeł:

Zasad ogólna jest taka, że są dwa rodzaje okadzeń: podwójne i pojedyncze. W podwójnym są dwa "rzuty" w jednym "ciągu", w pojedynczym jeden "rzut" w jednym "ciągu": 

Okadzenie "ciągami" podwójnymi przysługuje dla:

1. Najświętszego Sakramentu

2. celebransa

3. asysty wyższej oraz kleru wyższego w chórze (od kanoników wzwyż). 

"Ciągi" podwójne stosuje się jako trzykrotne (1. i 2.), bądź dwukrotne (3.), bądź jednokrotne (też można 3.). 

W innych przypadkach przysługuje okadzenie "ciągami" pojedynczymi, również stosowanymi trzykrotnie (2. i 3.) bądź pojedynczo:

1. ołtarz

2. krzyż ołtarzowy

3. Ewangeliarz

4. akolici, kantorzy, lud, trumna

Ołtarz jest okadzany pojedynczymi ciągami wokół niego. Tak samo trumna. Akolici i kantorzy okadzani są jednym ciągiem pojedynczym. 

To brzmi trochę skomplikowanie, jest jednak dość logiczne i proste. Chodzi o stopniowalność okazywania czci.