Gutowski kłamie i Kratiuk wraz z nim

Nie zamierzam teraz zajmować stanowiska ani wobec pedofilii w Kościele, ani Jana Pawła II, ani ogólnie działalności ludzi tego typu jak Marcin Gutowski i jemu podobnych z wiadomych kręgów, jak chociażby ex-jezuita apostata i cudzołożnik Stanisław Obirek. Odniosę się jedynie do sprawy, o której już parę razy wspominałem, a którą znam osobiście. Otóż te kręgi widocznie uznały, że - idąc za haniebnym przykładem x. Dariusza Oko i jego lemingów - można zupełnie bez sprzeciwu, licząc na ignorancję, naiwność i gnuśność publiczności, jechać na sprawie kardynała Hans'a Hermann'a Groër‘a z lat 90-ych. Swoją brukowcową i zarazem obłudną publikacją, idącą zresztą śladem szmatławca Szechterowego, x. Oko zwabił i zaślepił nawet niby konserwatywnych katolików, czego przykładem jest środowisko PCh24, D. Mysior itp., którzy na tej fali próbują zaspokoić oczekiwania swojej publiczności, nawet kosztem zwykłej przyzwoitości ludzkiej i dziennikarskiej. 

Nie muszę referować materiału i licznych wypowiedzi Gutowskiego, gdyż są one powszechnie znane. Chodzi konkretnie o wątek x. Bolesława Sadusia z Archidiecezji Krakowskiej, który następnie od 1972 r. posługiwał w Archidiecezji Wiedeńskiej jako proboszcz wiejskiej parafii Gaubitsch w Dolnej Austrii. Jego sprawy nie znam, nigdy o niej nie słyszałem od nikogo w Austrii. Znam natomiast jego następcę w parafii, x. Tadeusza Cichonia, który jest zresztą siostrzeńcem x. Sadusia. Gdy byłem rok po święceniach, władze archidiecezjalne zamierzały mnie przeznaczyć do pomocy w duszpasterstwie w jego parafii. Gdy przyjechałem tam, żeby się zapoznać, x. Tadeusz przyjął mnie bardzo uprzejmie. Pokazał mi pokój, w którym miałem zamieszkać, a był to ten sam pokój z tym samym łóżkiem, gdzie swego czasu nocował kard. Wojtyła (widoczne też w "reportażu" Gutowskiego, gdzie występuje obecny proboszcz parafii). Na propozycję jednak nie przystałem głównie z tej przyczyny, że miejscowość jest położona w znacznej odległości od Wiednia (nie miałem wówczas samochodu), a chciałem intensywnie pracować nad pracą doktorską, co wymagało uczęszczania na seminaria oraz badania w bibliotece. X. Cichoń, pochodzący z Archidiecezji Krakowskiej, jako młody kapłan został w 1990 r. następcą swojego wuja w Gaubitsch. Parafia przez cały ten czas uchodziła za bardzo zadbaną duszpastersko. Proboszcz był w kręgach klerykalnych chwalony m. in. za to, że już wówczas, w latach 90-ych, miał bodajże kilkunastu świeckich tzw. nadzwyczajnych szafarzy, co zresztą niedobrze wróżyło na ewentualną współpracę między nami, i to było także powodem mojej odmowy, choć po ludzku x. Tadeusz wydaje się być człowiekiem rozsądnym i duszpastersko gorliwym kapłanem. Skądinąd stał się sławny także poza granicami Archidiecezji Wiedeńskiej i Austrii w związku z konfliktem z kardynałem Ch. von Schönborn‘em co do kasaty parafii Neulerchenfeld blisko centrum Wiednia, gdzie był proboszczem po przeniesieniu z Gaubitsch. Tę wymierającą parafię wielkomiejską w krótkim czasie postawił na nogi. W ciągu kilku lat proboszczowania sprawił, że frekwencja niedzielna wynosiła około 30%, co było niebywałe nie tylko we Wiedniu (gdzie frekwencja oscyluje koło najwyżej 2-3%) lecz na tle całej Europy Zachodniej. Zrobił to w prosty sposób, mianowicie oferując okazję do spowiedzi przed każdą Mszą św. oraz jedną Mszę św. niedzielną w języku polskim. Oczywiście przyciągnęło to uwagę oraz obudziło zazdrość i zawiść. W rezultacie kard. Schönborn zdecydował o kasacie akurat tej parafii oraz o podarowaniu kościoła - odnowionego i na nowo wyposażonego w ostatnich latach głównie dzięki ofiarności Polaków - prawosławnym Serbom (więcej tutaj), zaś x. Cichonia przeniósł w 2013 r. z powrotem na parafię wiejską w Dolnej Austrii. Ów był tam proboszczem do 2022 r., gdy to władze Archidiecezji Wiedeńskiej oznajmiły mu, że nie ma dla niego miejsca posługi, w wyniku czego po 32 latach posługi w Austrii jako kapłan Archidiecezji Krakowskiej powrócił do Polski (więcej tutaj). 

Znam także obydwóch duchownych austriackich, którzy występują w "reportażu" TVN. X. Paul Zulehner był jednym z moich profesorów na Uniwersytecie Wiedeńskim i jednym z egzaminatorów na examinie magisterskim, podczas którego nie tyle examinował, co badał moje poglądy w temacie "Familiaris consortio" i dopuszczenia cudzołożników do sakramentów, tudzież nie omieszkał poczynić złośliwych uwag odnośnie do Kościoła w Polsce. Jego wykłady i książki są naszpikowane cytatami i treściami neomarxistów, w połączeniu z ankietami socjologicznymi i pomysłami paraprotestackimi jak demokratyzacja Kościoła, synodalność, dowartościowanie świeckich, zmiana katolickiej etyki sexualnej, dopuszczenie cudzołożników do Komunii św., skasowanie celibatu i święcenie kobiet, czyli cała agenda skrajnie modernistyczna. Podlane to było zwłaszcza na wykładach wręcz demoniczną nienawiścią do Jana Pawła II i "mafii polskiej" na Watykanie - tak to dosłownie nazywał - z powodu rzekomego odwracania i hamowania "reform soborowych". 

Występującego w reportażu obecnego proboszcza parafii Gaubitsch, x. Christian'a Wiesinger'a znam z czasu formacji w seminarium. Już wtedy był jednym z najgorliwszych fanów neomarxistowskiej ideologii x. Zulehner'a, choć po ludzku był mniej zacietrzewiony. Mówiąc w skrócie: te kręgi pałały już wówczas taką nienawiścią zarówno do ówczesnego arcybiskupa Wiednia, kardynała Groër‘a, jak też do Jana Pawła II, że jest wykluczone, by natychmiast nie wykorzystały jakichkolwiek rozsądnych powodów do postawienia im zarzutów natury moralnej czy prawnej, gdyby takowe istniały. Nie tylko żywili dogłębną niechęć do przekonań katolickich owych hierarchów, lecz byli po prostu wściekli z tego powodu, że następcą ich idola, kardynała König‘a - znanego zresztą ze sprzeciwu wobec encykliki "Humanae vitae", z prześladowania swoich kapłanów za działalność antyaborcyjną, tudzież z przyjacielskich stosunków z lewakami i masonami - nie został tegoż pupil, biskup pomocniczy Helmut Krätzl, lecz rzekomo nikomu nieznany benedyktyn o. Hans Hermann Groër. 

Tutaj jest miejsce na odrzucenie kłamstw powielanych zgodnie przez x. Oko, M. Gutowskiego oraz im posłuszne papugi typu Krystian Kratiuk z rzekomo konserwatywnego środowiska PCh24.  

Otóż o. Hans Hermann Groër OSB z całą pewnością nie był kimś zupełnie nieznanym, "wyciągniętym z kapelusza", jak głosi narracja wielbicieli kard. König‘a. Zresztą Kratiuk tak świetnie zna sprawę oraz rzemiosło dziennikarskie, że gorliwie i bez cienia choćby dystansu relacjonując kłamstwa Gutowskiego nie jest w stanie nawet podać poprawnie nazwiska hierarchy: 

X. Groër najpierw jako kapłan diecezjalny i nauczyciel religii i muzyki w niższym seminarium a następnie w katolickiej szkole średniej w Hollabrunn był wychowawcą pokoleń przyszłych duchownych i nie tylko. Ponadto przez dziesięciolecia był krajowym duszpasterzem Legionu Mariji, międzynarodowej organizacji katolików świeckich, która dorocznie odbywa międzynarodowe spotkania. W Austrii i na świecie zasłynął szczególnie z tego, że w małej wiosce Maria Roggendorf od 1969 r. ożywił na nowo zamarły od czasu masońskiego józefinizmu kult maryjny, wprowadzając comiesięczne pielgrzymki fatimskie (więcej tutaj i tutaj), co mu oczywiście nie przysporzyło sympatii lewactwa i masonerii, także tej wewnątrzkościelnej (Fatima to z oczywistych powodów postrach komunistów oraz ich agentury). Przyciągały one tłumy wiernych nie tylko z okolic i Archidiecezji, lecz także z daleka, też z zagranicy, mimo że były przemilczane przez media nawet kościelne. Tajemnica powodzenia jest prosta: odwołanie się do tradycyjnej pobożności maryjnej, co już samo w sobie było dla modernistów "przedsoborową reakcyjnością", liturgia bez skrajnych dziwactw modernistycznych jak świeccy szafarze, a zwłaszcza wielogodzinna okazja do spowiedzi u wielu kapłanów, która we większości parafij praktycznie wymarła czy raczej została uśmiercona przez "duszpasterzy". Nie bez znaczenia jest również fakt, że x. Groër do prowadzenia tych pielgrzymek zawsze zapraszał biskupów, także nuncjuszy apostolskich, oraz biskupów z krajów ościennych, a nawet z daleka, jak z Niemiec i Szwajcarii. Paradoxalnie sam kard. König ani jego biskupi pomocniczy, o ile wiem, nigdy nie przewodniczyli tym pielgrzymkom, choć z całą pewnością także byli zapraszani. Pierwszym z zaproszonych był w 1969 r. nuncjusz apostolski abp Opilio Rossi. Tak więc już te skrótowe fakty świadczą o tym, że wypowiedzi Gutowskiego mogą wynikać albo z elementarnego braku rzetelności dziennikarskiej, albo z programowego zakłamania. 

Jest jeszcze jeden ciekawy szczegół, który spokojnie można potraktować jako potwierdzenie co do motywacji i źródła przedsięwzięcia Gutowskiego. Otóż Gutowski twierdzi m. in., że Jan Paweł II nie tylko przyjął emerytowanego kard. Groër'a, czyli już wybuchu afery, na prywatnej audiencji, lecz "zmusił" jego następcę kardynała Schönborn‘a do pocałowania go w rękę. Gutowski tego nie wyjaśnia, ale chodzi o uroczysty konsystorz w lutym 1998 r., podczas którego abp Schönborn został kreowany na kardynała. Na taki konsystorz zaproszeni są z urzędu wszyscy kardynałowie, tak więc pojechał do Rzymu także kard. Groër, mimo że nie został zaproszony przez swojego następcę (jest zwyczaj, że po uroczystości nowo kreowani kardynałowie wydają przyjęcie dla zaproszonych gości). Z prywatnych źródeł wiem, że gdy ten ostatni natknął się w Rzymie na swojego poprzednika, zaskoczony zapytał go z wyrzutem, co on tutaj robi. Natomiast podczas samej uroczystości, gdy nowi kardynałowie wymieniają znak pokoju z każdym obecnym kardynałem z osobna, kardynał Schönborn nie tylko misiaczkiem uścisnął swojego poprzednika, lecz pocałował go w rękę, co jest zupełnie nie standartowe. To wydarzenie zostało utrwalone przez kamery (filmu niestety nie jestem obecnie w stanie znaleźć, ale musi gdzieś być, skoro nawet Gutowski o tym wspomina). Nie będę komentował tego faktu ze zrozumiałych względów. Istotne jest tutaj coś innego. Otóż wręcz groteskowym kłamstwem jest twierdzenie, jakoby Jan Paweł II, czy ktokolwiek inny, zmusił kardynała Schönborn‘a do tego gestu. Jasny jest zamysł: nawet za to zachowanie ponosi winę Jan Paweł II, bo przecież kardynał Schönborn, usilnie starający się o wierność linii kardynała König‘a i jego fanów, nie mógł sam ze siebie czegoś takiego uczynić. Nasuwa się pytanie, czy Gutowski - wraz z bandą Zulehner'a, od której zapewne wziął tą sensację - sam wierzy w to, co twierdzi, czy tylko okłamuje odbiorców. 

Co do samych zarzutów wobec kard. Groër‘a już się wypowiadałem (tutaj i tutaj). Przypominam po krótce: 

- Zarzut molestowania sexualnego wysunął wobec kard. Groër‘a jeden jedyny spośród tysięcy uczniów, których uczył w ciągu dziesięcioleci. Wszyscy inni znający go od wielu lat - m. in. jego poprzednik kard. Franz König i chociażby x. Helmut Schüller, znany potem z przewodzenia skrajnie modernistycznej organizacji "Pfarrerinitiative" - zgodnie poświadczyli, że nigdy wcześniej nie były znane tego typu zarzuty. 

- Ten zarzut pojawił się w marcu 1995 r. w reakcji na list pasterski kard. Groër‘a na Wielki Post, w którym piętnował m. in. homosexualizm. 

- Kilka miesięcy wcześniej (13.X.1994) Kardynał osiągnął wiek emerytalny i złożył rezygnację z pasterzowania Archidiecezji Wiedeńskiej. Pełnił obowiązki Arcybiskupa Wiednia do września 1995 r., czyli do przyjęcia rezygnacji przez papieża, a nie wskutek karnego usunięcia z urzędu. 

- Kilka lat później pojawiły się zarzuty kilku jego współbraci z klasztoru w Göttweig, których przywódca, o. Udo Fischer OSB od wielu lat był znany z publicznego zwalczania nauczania i dyscypliny Kościoła także w dziedzinie moralnej. Zarzuty dotyczyły rzekomego molestowania współbraci, a nigdy nie zostały konkretnie podane co do faktów, miejsca i rodzaju przewinienia, mimo przeprowadzonej wizytacji watykańskiej w klasztorze. 

- Kardynał spędził ostatnie lata życia w założonym przez siebie niegdyś klasztorze benedyktynów Maria Roggendorf, a następnie w również założonym przez siebie opactwie cystersek w pobliskim Marienfeld. Tam też, obok kościoła klasztornego został pochowany. Przy jego grobie wkrótce pojawiły się tablice wotywne z podziękowaniami za łaski otrzymane za jego wstawiennictwem. Grób jest dostępny publicznie i każdy może to sprawdzić. 

Post scriptum

A oto postronny przykład solidności Gutowskiego i tej całej ekipy:

https://www.rp.pl/kosciol/art38096401-jak-kardynal-karol-wojtyla-kontrolowal-pedofila?utm_medium=Social&utm_source=Facebook&fbclid=IwAR16c-HuN47WnTDsF7hgLB2ulrwvio-vHQ6WGXj0nKb_--D8Na_3Ex344A0#Echobox=1678370431

Na koniec jedna uwaga. Otóż jest dość czytelne, o co chodzi tej ekipie, która łączy tego typu ataki na Jana Pawła II z podziwem i wręcz uwielbieniem dla Franciszka. Chodzi o zniechęcenie do resztek "konserwatyzmu" obecnych u tego pierwszego, a zarazem poparcie dla działań tego drugiego, który wszak nawet się nie kryje z popieraniem takiego typa jak jezuita James Martin z jego "dialogiem" ze środowiskami LGBT. To są rasowi obłudnicy, grający niby współczucie dla ofiar pedofilii w Kościele, a równocześnie popierający uznanie homosexualizmu za zjawisko niby normalne i zasługujące na szacunek czy przynajmniej tolerancję.