Po pierwsze jest kwestia celu tego typu rekonstrukcji. Odgrywanie obrzędów pogańskich jest de facto ich odtwarzaniem, nawet jeśli odbywa się to tylko dla zabawy czy pokazu quasi historycznego. Ktoś nie podzielający wierzeń pogańskich musi mieć do nich obrzydzenie. Jeśli ktoś bierze udział w takiej zabawie, to jest kwestia sensu przynajmniej dla niego. Jako zabawa nie ma właściwie sensu, gdyż nie należy się bawić religią także fałszywą, bo to jest poważna dziedzina. Jako pokaz jest to zbędne, gdyż do celu edukacyjnego wystarczy opis słowny.
Ponadto jest kwestia skutków takiej rekonstrukcji, zarówno dla rekonstrukorów jak też dla świadków. Skutkiem dla tych pierwszych jest strata czasu i środków w najlepszym przypadku na bezsensowną zabawę, która może być szkodliwa przynajmniej dla tych, którzy przez to być może zainteresują się fałszywymi kultami.
Tak więc dla oceny moralnej są następujące aspekty:
- poświęcanie czasu i środków na coś przynajmniej potencjalnie szkodliwego dla innych,
- godzenie się na potencjalną szkodliwość przez interesowanie czy inspirowanie do fałszywych kultów,
- narażanie siebie na ryzyko duchowe oraz zgorszenie.
Sprawa dotyczy więc zarówno pierwszego przykazania Dekalogu jak też miłości bliźniego. Z tego powodu w pierwszych wiekach Kościół zakazywał udziału nawet udziału w przedstawieniach teatralnych i nie przyjmował do Kościoła aktorów, gdyż ich rzemiosło miało ścisły związek z kultami pogańskimi.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz