Wraz ze śmiercią dusza przechodzi do wieczności, czyli wymiaru w swej istocie ponadczasowego. Czyściec jest stanem przejściowym, ograniczonym czasowo. Jest wprawdzie przedsionkiem nieba czyli szczęśliwości wiecznej, bez końca, ale w pewnym sensie jest jeszcze po stronie doczesności, właśnie z powodu ograniczenia czasowego.
Pod tym względem istnieje rzeczywiście analogia z tzw. limbus patrum, czyli miejscem przebywania sprawiedliwych przed przyjściem Jezusa Chrystusa we Wcieleniu. Wg teologii patrystycznej Jezus Chrystus przez swoje wstąpienie do otchłani śmierci i Zmartwywstanie wyprowadził te dusze do nieba.
Tym samym czas ofiarowania naszych modlitw, odpustów i Mszy św. za dusze zmarłych ma raczej znaczenie dla nas, nie dla dusz. Pan Bóg oczywiście przewiduje nasze dobre uczynki dla dusz zmarłych i czyni je skutecznymi zanim odbędą się w czasie. Tym niemniej lepiej jest nie zwlekać z tymi uczynkami, gdyż w modlitwie liczy się także udział naszego serca. Gorliwość serca może z czasem słabnąć, co pomniejsza wartość modlitwy.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz