Oczywiście żadne urodziny kogokolwiek nie są świętem liturgicznym. Nawet jeśli intencją Mszy św. jest osoba świętująca okrągłe urodziny, według zasad Kościoła nie powinno to mieć żadnego wpływu na liturgię, zwłaszcza we Wielkim Poście. W pojęciu katolickim liturgia nie jest kultem człowieka lecz oddawaniem czci Panu Bogu.
Odnośnie tego wydarzenia nadużyciem jest odstąpienie od formularza liturgicznego przewidzianego na ten dzień, o czym świadczy biały kolor liturgiczny. Wprawdzie w Novus Ordo nie ma jasnego zakazu stosowania formularza wotywnego w dni powszednie Wielkiego Postu (podczas gdy taki zakaz jest w liturgii tradycyjnej z powodu rangi dni pokutnych):
Jednak nadużycie miało miejsce o tyle o ile to urodziny były powodem odstąpienia od charakteru pokutnego okresu liturgicznego, a nie specjalny kult Matki Bożej praktykowany w tej świątyni w te dni i o tej porze.
Przy okazji należy wspomnieć, że świętowanie urodzin w ogóle jest zwyczajem pogańskim i protestanckim, nie katolickim. Liturgicznie świętuje się urodziny jedynie trzech osób: Jezusa Chrystusa, Jego Najświętszej Matki oraz św. Jana Chrzciciela, który już w łonie swojej matki spotkał Zbawiciela w łonie Maryi Dziewicy. W Kościele od wieków świętuje się imieniny jako pamiątkę Chrztu św. oraz - w przypadku błogosławionych i świętych - dzień śmierci jako narodziny dla nieba. Ma to znaczenie teologiczne, w odniesieniu do rozumienia życia ziemskiego, jego sensu oraz rozumienia człowieka w jego powołaniu do życia wiecznego. Dla katolika dzień urodzin nie jest własnym świętem i celebrowaniem samego siebie, lecz dniem wdzięczności za dar życia wobec Pana Boga, a także dla rodziców, szczególnie dla matki. Robienie z tego dnia okazji do świętowania własnej osoby sprowadza życie do wymiaru naturalnego, zamazując wymiar religijny czyli życie nadprzyrodzone otrzymane we Chrzcie św.
Nadanie takiej rangi urodzinom biskupa i to we Wielkim Poście jest skandalem uderzającym nie tylko w ducha liturgii Kościoła, lecz także w będące jego podstawą prawdy wiary katolickiej.
Rozwiązaniem zgodnym z zasadami Kościoła byłaby Msza św. według formularza z dnia liturgicznego z podaniem intencji dziękczynnej wobec Pana Boga i rodziców jubilata. Tymczasem zrobiono z tego okazję do przemówień pochwalnych o jubilacie i to nawet w kazaniu (nagrania przemówień), co jest jaskrawie sprzeczne z duchem liturgii oraz przepisami.
"Przy okazji należy wspomnieć, że świętowanie urodzin w ogóle jest zwyczajem pogańskim i protestanckim, nie katolickim. Liturgicznie świętuje się urodziny jedynie trzech osób: Jezusa Chrystusa, Jego Najświętszej Matki oraz św. Jana Chrzciciela, który już w łonie swojej matki spotkał Zbawiciela w łonie Maryi Dziewicy. W Kościele od wieków świętuje się imieniny jako pamiątkę Chrztu św. oraz - w przypadku błogosławionych i świętych - dzień śmierci jako narodziny dla nieba. Ma to znaczenie teologiczne, w odniesieniu do rozumienia życia ziemskiego, jego sensu oraz rozumienia człowieka w jego powołaniu do życia wiecznego. Dla katolika dzień urodzin nie jest własnym świętem i celebrowaniem samego siebie, lecz dniem wdzięczności za dar życia wobec Pana Boga, a także dla rodziców, szczególnie dla matki. Robienie z tego dnia okazji do świętowania własnej osoby sprowadza życie do wymiaru naturalnego, zamazując wymiar religijny czyli życie nadprzyrodzone otrzymane we Chrzcie św."
OdpowiedzUsuńCzyli mam się rozumieć, że "tradycyjne" obchodzenie urodzin (impreza i prezenty itp.) jest grzechem ciężkim?
Czy mógłby prosić Szanownego Xiędza o odpowiedź?
Usuń