Odnośnie postu w tygodniu

Dyscyplina postna Kościoła zawsze dopuszczała dyspenzy czy to dla chorych, dla podróżnych, oczywiście także dla dzieci. Wynika to z prostej zasady, że post ma służyć życiu duchowemu i pobożności, jako wyraz pokuty i "modlitwa ciała".
Konkretne przepisy ulegały zmianom i zależały też od regionów kościelnych. Także zakony różniły się w przepisach postnych.
Rzeczywiście w ostatnim stuleciu, zwłaszcza po Vaticanum II, doszło niestety do daleko idącego złagodzenia przepisów postnych, aż do praktycznego prawie zaprzestania. Jest to nie tylko wbrew Tradycji Kościoła, lecz także wbrew nowoczesnym trendom w medycynie, zwłaszcza tzw. naturalnej. Oczywiście nie należy utożsamiać postu z pobudek religijnych z postem z pobudek dietetycznych czy zdrowotnych, jednak aspekt zdrowotny zawarty jest także w poście religijnym. Naocznym wyrazem tego odejścia jest otyłość osób duchownych, wręcz nagminna od okresu ostatniego soboru, co jest zgorszeniem zwłaszcza dla osób postronnych. Dlatego warto i trzeba wracać do tradycyjnych reguł postnych Kościoła, przynajmniej w pewnym zakresie. Stosowanie ich nie jest i nie może być zakazane, nawet jeśli nie są obecnie nakazane.

Post w soboty bierze się z tzw. suchych dni, czyli kwartalnych dni pokutnych, które są we środy, piątki i soboty cztery razy w roku (w Adwencie, Wielkim Poście, przed Zesłaniem Ducha Świętego oraz we wrześniu).

Jedzenie mięsa w piątek Oktawy Wielkanocnej nie jest nakazane, a jedynie nie obowiązuje post, a to z powodu Oktawy, której dni mają litugicznie taki sam charakter jak Niedziela Wielkanocna.