Jest generalną zasadą w teologii katolickiej, że nauczanie zmienne nie należy do dziedziny Bożego Objawienia i tym samym nie obowiązuje jako prawda wiary.
Inną zasadą w tej kwestii jest, że nauczanie stałe, trwające od niepamiętnych czasów, przez wieki, zawarte w Tradycji i Piśmie św., jest niezmienne i tym samym obowiązuje, natomiast próba jego zmiany nie obowiązuje, lecz podlega odrzuceniu.
Sprawa kary śmierci w swej istocie nie jest prawdą wiary czy obyczajów, lecz zastosowaniem ogólniejszych prawd zawartych w Bożym Objawieniu. W języku fachowym należy powiedzieć: nauczanie w tej kwestii nie jest dogmatyzowalne, tzn. nie ma i nie może mieć rangi definicji dogmatycznej.
Oczywiście możliwy jest rozwój nauczania w tej sprawie, jednak nie może on polegać na dialektycznym zaprzeczeniu wcześniejszemu stałemu nauczaniu.
Podsumowując:
1. O ile nowy zmiana odnośnego fragmentu w Katechiźmie jest zaprzeczeniem dotychczasowego stałego nauczania Kościoła, nie stanowi ona uprawnionego organicznego rozwoju doktryny i tym samym nie ma mocy wiążącej.
2. W takiej sytuacji katolik powinien wziąć pod uwagę i rozważyć zmienione nauczanie, jednak ma prawo trzymać się dotychczasowego nauczania Kościoła i to bez żadnego uszczerbku we wierze i bez grzechu.
Inną zasadą w tej kwestii jest, że nauczanie stałe, trwające od niepamiętnych czasów, przez wieki, zawarte w Tradycji i Piśmie św., jest niezmienne i tym samym obowiązuje, natomiast próba jego zmiany nie obowiązuje, lecz podlega odrzuceniu.
Sprawa kary śmierci w swej istocie nie jest prawdą wiary czy obyczajów, lecz zastosowaniem ogólniejszych prawd zawartych w Bożym Objawieniu. W języku fachowym należy powiedzieć: nauczanie w tej kwestii nie jest dogmatyzowalne, tzn. nie ma i nie może mieć rangi definicji dogmatycznej.
Oczywiście możliwy jest rozwój nauczania w tej sprawie, jednak nie może on polegać na dialektycznym zaprzeczeniu wcześniejszemu stałemu nauczaniu.
Podsumowując:
1. O ile nowy zmiana odnośnego fragmentu w Katechiźmie jest zaprzeczeniem dotychczasowego stałego nauczania Kościoła, nie stanowi ona uprawnionego organicznego rozwoju doktryny i tym samym nie ma mocy wiążącej.
2. W takiej sytuacji katolik powinien wziąć pod uwagę i rozważyć zmienione nauczanie, jednak ma prawo trzymać się dotychczasowego nauczania Kościoła i to bez żadnego uszczerbku we wierze i bez grzechu.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz